این نوشته به رضا یزدانی ربط چندانی ندارد؛ بلکه مرتبط با روشنفکر بازان دور و برش است!
1- رضا یزدانی صدای خاصی دارد. راک می خواند و به ان وفادار است.تنها خواننده –شاید با مجوز- راک کشور. موسیقی عصیانی که خواندنش بیش از صدا به مهارت نیاز دارد برخلاف پاپ. اشعار بسیار زیبایی هم دارد. در بلبشوی کنونی موسیقی ایران،داشتن صدای خوب و خصوصا اشعار خوب چیز کمی نیست. بسیاری از خواننده های ما به شدت از این دو رنج می برند.
2- رضا یزدانی متنوع می خواند. هرچند من مذهبی به معنای خاص از او ندیدم.- و کلا چندان گوش نکردم- شاید به خاطر سبکی که می خواند، جلف بازی های عادی خواننده های ما هم در نوع خواندنش نیست.کمابیش سنگین،رنگین است. و در یک کلام:پاپ نیست!!
3- رضا یزدانی تیپش هم همان تیپ راک خوانان است و البته در برابر خواننده های پاپ ما چندان قیافه ای هم ندارد!فی المثال رضایزدانی همچنانکه انتظار هم می رود با کسی مثل مازیار فلاحی خیلی مفاوت است!
4- اما جایگاهی که رضا یزدانی دارد جایگاهی است که کمتر خواننده ای به آن رسیده است. غیر از نوازندگی و خوانندگی و بازیگری، که کسان دیگری هم آنها را انجام دادند؛ یزدانی به نوعی نماد روشنفکری و ایضا روشنفکربازی شده است!
5- روشنفکری چیز گنگی است. تعریف نشده اما تجربه شده! یک بازی است که کمابیش واقعیت گریزی و سیر در عوالم خیالی را داراست. و البته حرف و حرکت کمی تا قسمتی غیر معمول هم در روشنفکربازی فراوان است. نفس روشنفکری همچنان که از کلمه‌اش پیداست کاری به تیپ و قیافه ندارد.کار فکر است و بس. اما از آنجا که روشنفکر جماعت – که اقبال خاص خاص دارند- نمادهای خاصی هم دارند، (روشنفکر بازی) با اخذ این نمادها و فرارکردن از ذات آن، نقشش را بازی می کنند و لذت می برند!
6- روشنفکر بازی ،بازی خوبی است. هم بازی است و هم یک شاخصه! هم لذت می بری و هم به بهترین نحو تو را آرام می کند. و هم می توانی به بهترین و کامل ترین نحو توجیه کردن را یاد بگیری. به روشنفکرباز ها فقط باید خندید.چرا که مثل کودکانی می مانند که لباس بزرگتر ها را پوشیده اند.
7- خاص بودن در روشنفکری اصلی بسیار مهم است.به هر حال علی الظاهر روشنفکر،فکرش روشن تر و خاص تر از بقیه اقشار است! خاص بودن به پیپ کشیدن است و به شال انداختن و به حرف مفت زدن و بر شریعت تاختن و عینک و ....کتاب خاص داشتن ( و مطلقا نخواندن!!) و موسیقی خاص گوش دادن (ولو در باطن نفهمیدن و ...!!)
8- رضا یزدانی یک خواننده خاص است.با صدایی خاص.مثل رضا یزدانی کسی راک نمی خواند.کسی کاملا شبیه ستارگان راک نیست. تنها رضا یزدانی است که در فیلم های کیمیایی بوده و خوانده. رضا یزدانی حتی می تواند راجع به موضوعات مختلف هم بخواند! و این همه دلابل برای خاص بودن و چه لقمه خوبی برای روشنفکر بازی!رضا یزدانی مجموعه ای خاص دارد از این رو با خواننده خاص دیگری همچون محسن چاوشی فرق دارد. یک فرقشان فی المثال در فرق راک و پاپ است.برای بازی روشنفکری! اگر روشنفکری عصیان فکر باشد؛ راک هم عصیان اجتماعی است در قالب موسیقی!پس کلاسش بیشتر است!
9- سرچ کنید و ببینید چه هنرمندهایی با رضایزدانی عکس انداختند.در کنسرتهایش چه کسانی بودند و در مراسم معرفی آثارش چه کسانی حضور به هم رساندند! به هر حال رضایزدانی الان یک فرصت خاص هم هست.برای اینکه بتوانی راحت و بی خیال بدون اینکه مورد نقد اهل فن!! قرار بگیری،پز روشنفکری بدهی و حالی حسابی کنی! و اینچنین در این جمع ها،ملغمه ای از بازیگران خوب را با لشکری از زاغارت های سینمای ایران کلهم اجمعین میبینی.همه آویخته به ریسمان خاص بودن رضا یزدانی!
10- یک نفر دیگر هم خاص بود. محسن نامجو. که برایش و خاص بودنش یک یادداشت گذاشته بودم ناتمام و در همان پست های اولیه.نامجو ولی آدم نبود و گند زد بر همه چیز و ...همچنانکه کاملا مشخص بود که این پسر خودش را زیر هیچ مرزی تعریف نمی کند و مثل الاغ چموش فقط می‌پرد و لگد می اندازد! اقبال به نامجو بد نبود اما چندان زیاد هم نشد چرا که هم خیلی در این سبک خودش، به بیراهه رفت و قواعد را نادیده گرفت و هم اینکه آنقدر صدایش حرص آدم را در می آورد که نمی توانست حتی «پزش» را بدهد!
2- رضا یزدانی اولین هنرمندی بود که رسما گفت که استقلالی دو اتشه است و شعری هم برای تیم محبوبش خواند.(که البته آنچنان با حس نبود!) بعد از او خیل هنرمندانی که تا بحال تنها می گفتند عقششان! تیم ملی است به حرف درآمدند و لو دادند که چندان کشته مرده تیم ملی نیستند و پایش بیفتد کل کل هم می کنند...
( شاید) این یادداشت تکمیل تر شود؛ اگر حسش بود. شاید هم نه!
