در نقل اهل خبر است که اهل قم چو عطر ربیع متصاعد گردد،خانه و جمله ما یحتوی را بر مرکوب راهوار سوار کرده،جانب خرمن و خرگاه در پیش گیرند که هر که دور ماند از اصل خویش بازجوید روزگار وصل خویش!
ما نیز که ز اهل قمیم زین قاعده مستثنی نیستیم و بعد از آنکه جمله دروس به مدد تلامیذ مجتهد به سنه جدید موکول شد؛در اوضاع خود از منظر غیبت ها و غیره و ذلک سنجیده و اندیشیده و پس از آنکه قلب و جناحین و میمنه و میسره موضوع را بالفراسه درنواختیم؛باروبنه بر پراید 84 کرده و جانب سرزمین مادری گرفتیم.
زین سبب که ابوین در این فرخنده ایام ره سوی مشهد سید الشهدا و نجف اشرف گرفته بودند،اخوات محترمه را نظر بر این شد تا که مر به رسم کهن (آش)ی تهیه گردیده و در بین جمله همسایگان منقسم گردد.زین سبب امر بلیغ ما را فرمودند که الساعه خود را برسانیم اما چو ناهار صرف گردید و شکم ها انبان شد،جمله سوی بیت خویش سر گرفتند و ما نیز که غریب بودیم و غریب تر ماندیم نی جای ما را بود و نی مکان!سوی (علی آباد)در تاختیم و عازم سر منزل مقصود و بیت دوم و نه بل بیت اول کل متاهل اعنی بیت شریف ابوالزوجه حفظه الله گردیدیم.و چند روزی در آنجا به قول متجددین کنگر خورده و لنگر درانداختیم!
یوم دو عید بود و ما همچون آدمیزادان تازه ز فرنگ بازآمده!کیفور بوده و چنان بی جنبه!!بر عالم و آدم در می نگریستیم که تو گویی سال نو بالکل و کل یوم همه اشیاء را دگرگون ساخته است!(فی الحقیقه جمله ابنای این سرزمین بر همین نمط اند!!) که یکی از جمله یاران که مرا با وی موانستی سخت بودی و چون دو روح بر یک پیکر نی بل دو پیکر بر یک روح؟ بگذریم اصلا ،برما رسالتی زد که بر این مطلب مشعر بود که ایام خوش دوستی به سر آمد و جنابشان در شرف تاهلند.
و آنچنانکه افتد و دانی ایرانی جماعت چو به علقه ی نکاح درآید دیگر نه پدر شناسد و نه مادر و نی برادر و جمله موجودات عالم را کان لم یکن تلقی کند و این معاملت چو با ابوین کند دیگر دوست را تو خود دانی و دوست مجازا باشد که دگر هیچ هیچ!!
خلاصه الکلام زانجا که صدیق شریف بر کالبدمان چون روح بدی،و بر ما چون بوندس لیگا و بل لالیگا بد؛تو گویی هفت آسمان گردون و آنچه بر آن بدی به یکباره بر راسمان خراب گشت و به کنجی در نشستیم و آواز مرو ای دوست را به آواز بلند و به همراهی نی انبان!سر دادیم!و سرشک ماتم روان ساختیم و جامه چاک دادیم و نعره ها بزدیم!
دو روز و شب کار بر همین منوال بد که نیمه شبی دگرباره رسالتی بر صفحه جوالمان نمودار شد مشعر بر اینکه خر مراد عنان برکشید و استخاره نکو مگشت و کل یوم همه چیز ریست شد!(باز برگویید که تکنولوجی!بد است!)
گرچه زین میانه از غمش گریه می کردیم اما از شما چه پنهان که اندر دلمان عروسی برجا بود!
دگر ایام را بیمار گشتیم و تو گویی آه حبیب در ما اثر کرد و چنان مرض بر ما غالب گشت که کل یوم خود را به قدرت اقرص حکیم باشی (آسیفن)نام به مداوا می نشستیم و نتیجتی حاصل نمی امد و حتی کار به تزریقات هم کشانده گشت و در این بلبشوی تصاعد قیمت ها و اتمام بیمه!سی هزار وجه رایج مملکت از کیس مان خارج گشت و بهبودی حاصل نگشت.
در این ایام پسین نیز هنوز به آن درد مبتلاییم تا ما باشیم بر غم رفیق نخندیم و این درس عبرتی شد مر ما را و نتیجت آخر این حقیر نبشته ...
تمت
