پویش پوشش مردان مذهبی در ایران اکنون

***متنی که می آید تلاش دارد تا کمی به خواست ها و زندگی مدهبیون نزدیک شود. امری که در همهمه و شلوغی مدها و رفتار های روشنفکری گم شده است اما هست. قطعا این متن می تواند کامل تر شود اما فعلا اینجا قرار می گیرد تا کمی بازخورد دیده شود.

در سال های اخیر پوشش در مردان مذهبی، تدریجا نوعی شاخصه و الگو پیدا کرده است. این پوشش را می توان فعلا در چهار سبک دید. (بچه هیئتی)،(طلبگی)(بسیجی) و (بسیجی- مهندس) این چهار سبک هستند که هرچند به ظاهر یکی هستند اما در باطن تفاوت های باریک و جزئی با یکدیگر دارند:

بچه هیئتی: بچه هیئتی ها نسلی از نوجوانان مذهبی هستند که در عین اینکه دارای جهت گیری های روشن مذهبی هستند، در پوشش به سمت و سوی نوعی نو گرایی در حرکتند. لباس‌های این دسته، نه همچون سایرجوانان رنگارنگ است و نه چندان ساده اما حد وسطی در آن رعایت شده است که در عین خاص و شاخص بودن و جلب توجه کردن،آراسته هم هستند. اصولا بچه مذهبی را می توان بسیار نزدیک به (تیپ) دانست. پیراهن های بلند که از جنس الیاف کتان و ... با دکمه های گره ای امروزه فروخته می شوند از نمونه های این نوع پوشش محسوب می شوند.مرتب بودن و آراسته بودن به همراه شاخصی و جلب توجه کردن؛ از نمونه های یک بچه هیئتی است.کمابیش نوعی از این پوشش را می توان در مداح های نسل نو (به عنوان یک گروه مرجع)مشاهده کرد.

طلبگی: طلبگی بیش از پوشش با منش شناخت می شود.و حتی می توان گفت که همین منش است که شاخصه ای فراهم می کند برای پوشش طلبگی. در قیاس دو مدل تقریبا همسو. لباس طلبگی، پیراهنی ساده و یک دست است با یقه های دیپلمات. پیش تر و در زمان های سابق بلند بودن و سفید بودن، جز شاخص های مهم این لباس بودند که کم کم فراموش شدند و یا به نوعی به روز شدند! همچنین وجود یقه دیپلمات به وسیله برخی طلبه ها که شاید دوست داشته باشند وجهه طلبگی شان کم رنگ تر شود، جایش را به یقه های استاندارد شده ! امروزی داده است. هرچند مسئله منش همچنان باقی است. طلاب سابق چندان پی اراستگی نبودند اما طلاب حاضر خصوصا به علت نسبت نزدیک فکری و اجتماعی با بچه هیئتی ها، این آراستگی را می پسندند و همانگونه که اشاره شد به علت برخی دید های موجود درجامعه در جهت محدودی برای روحانیون ترجیح می دهند ظاهری نزدیک به طیف فوق داشته باشند.حتی روحانیون ملبس با تیپ های جدید و البسه ای که تاکنون چندان مورد استفاد قرار نگرفته است، نوعی از روزآمدی قابل مطالعه را نشان می دهند.

بسیجی: پوشش بسیجی دو شاخصه اصلی دارد. یک سادگی و دو عدم توجه چندان به آراستگی. سادگی به پوشیدن البسه ساده و بدون نقش حتی البسه ای که تعلق خاطر گروهی او را بهتر نشان دهد، است. لباس های بسیجی(رسمی بسیج)، یا لباس های هم شکل آن( دوجیب جلو با دو بند روی شانه) از این قبیلند. اما با این حال عدم توجه به آراستگی وجه مایزه مهم آن با سبک بچه هیئتی هاست. به عنوان یک مثال برای یک بچه هیئتی همانقدر انداختن پیراهن داخل شلوار در وقت پوشیدن کت و شلوار عادی است که برای بچه بسیجی بیرون انداختن پیراهن از شلوار در هر وضعیتی . پوشیدن لباس ساده و یا حتی لکه دار برای یک بچه بسیجی ننگ نیست. بخلاف یک بچه هیئتی.

بسیجی مهندس: بسیجی- مهندس تیپی است که شاید عنوان دیگر آن بچه بسیجی های درس خوان باشد. خواندن علم های نو و حضور در دانشگاه از سویی و علایق مذهبی از سوی دیگر، نوع لباس ساده بسیجی را با کمی از جدیدبودن بچه هیئتی ترکیب کرده است. چرا که هر دو تیپ های بسیجی و بچه هیئتی در محیط دانشگاه ، بیش از حد خاص هستند و حضور در این محیط نیازمند به داشتن تیپی مقبول این محیط است. آرایش صورت این عده نیز همچنان که بر آراستگی تاکید دارد، کمابیش از آنکادر های نافرم و بلند کردن های بیش از حد اجتناب می کند...